Leon, Geluk is niet te koop?
Door: Jeroen Slagers
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
18 Juli 2015 | Spanje, León
Het zijn de afgelopen dagen van uiterste geweest. Tot de saaiste weg tot nu toe, van Leon naar Hospital de Orbigo, ik wil zeker geen afbreuk dan aan beide plaatsen, maar het wandelpad langs de autoweg, onder het genot van 32 graden, is in mijn geheugen voor altijd vastgelegd. T,ja zullen sommige zeggen, jij wil deze toch lopen.
Voor al het geld in de afgelopen 3 maanden vakantie, had ik ook minimaal een maand naar bijv. Zuid Afrika kunnen gaan.
Voor sommige ( misschien vele mensen ) blijft het een rare keuze.
Intussen weet ik wel dat mensen ook rare wezens zijn, maar zeker tot veel in staat zijn. Je grenzen verleggen, je openstellen voor andere en uitgaan van je eigen kracht.
Genoeg filosofische prietpraat.
De afgelopen dagen eigenlijk alleen maar mooie auberge en mensen tegen gekomen.
Voor de pelgrims die dit lezen wil ik er toch enkele benoemen.
Carrion de los Condes: Santa Clara
Terradilos: Auberge Jacques de Molay
El Burgo Ranero: El Nogal
Puente Villarente: San Pelayo
Leon: check in Leon
Hospital de Orbigo: auberge San Miquel
Rabanal del Camino: el Pilar
Molinaseca : auberge de Santa Marina.
Allemaal mooie auberge, waar ik vriendelijk werd ontvangen
De stad Leon is net als Burgos en Pamplona een prachtige stad, met een zeer mooie stadskern. Een keuze maken welke stad de voorkeur heeft, is onmogelijk voor mij.
Ik heb wat extra tijd uitgetrokken om de stad te bezichtigen en al het moois en de sfeer van de stad op te nemen. Waarschijnlijk kom ik nooit meer op deze plaatsen.
Gedurende de afgelopen weken heb ik al van vele leuke en interessante mensen afscheid genomen, zo de Wim, mijn maatje in Frankrijk, zo ook van Jan, de Toffe peer uit België, en nu ook weer van Rob uit Cuyk, Angela en Rosa uit Italië en Alfonso uit Duitsland.
Deze mensen ga inziet vergeten, want ik heb al toegezegd dat ik in november een reünie organiseer.
Dat moet ook wel want bijna iedereen heeft thuis al wat spullen van mij liggen.
Heel veel respect heb ik voor Alfonso, een man van 72 jaar, met suikerziekte, loopt zijn reis van zijn leven vanuit Duitsland, dit kon hij doen door een kleine erfenis, deze is dadelijk goed besteed.
Rob trekt al langer met hem op en ontfermt zich min of meer over hem, zonder hem te betuttelen of te veel advies te geven. Prachtig.
Zo geniet Alfonso van ons en wij van hem, met zijn " flauwe Duitse grapjes" maar vooral ook van zijn mondharmonica en de blues. Hij loopt zijn eigen camino, maar weet zich toch vertrouwde mensen om zich heen te scharen.
Al dit soort ervaringen maken zo,n reis voor mij veel mooier dan een vakantie naar een prachtig land.
Aan de ene kant wordt ik er armer van, maar veel meer rijker, dit is niet in geld uit te drukken.
Is geluk te koop? Ik probeer het iedere maand door weer een lot te kopen van een of andere loterij.
En dan, je wint misschien een grote prijs, dan gaan je zorgen maken over andere dingen, wensen worden geen wensen meer, je koopt ze gewoon. Stoppen met werken, nee, Cello mijn huidige werkgever is een goede werkgever en er werken leuke mensen
Voor al het geld in de afgelopen 3 maanden vakantie, had ik ook minimaal een maand naar bijv. Zuid Afrika kunnen gaan.
Voor sommige ( misschien vele mensen ) blijft het een rare keuze.
Intussen weet ik wel dat mensen ook rare wezens zijn, maar zeker tot veel in staat zijn. Je grenzen verleggen, je openstellen voor andere en uitgaan van je eigen kracht.
Genoeg filosofische prietpraat.
De afgelopen dagen eigenlijk alleen maar mooie auberge en mensen tegen gekomen.
Voor de pelgrims die dit lezen wil ik er toch enkele benoemen.
Carrion de los Condes: Santa Clara
Terradilos: Auberge Jacques de Molay
El Burgo Ranero: El Nogal
Puente Villarente: San Pelayo
Leon: check in Leon
Hospital de Orbigo: auberge San Miquel
Rabanal del Camino: el Pilar
Molinaseca : auberge de Santa Marina.
Allemaal mooie auberge, waar ik vriendelijk werd ontvangen
De stad Leon is net als Burgos en Pamplona een prachtige stad, met een zeer mooie stadskern. Een keuze maken welke stad de voorkeur heeft, is onmogelijk voor mij.
Ik heb wat extra tijd uitgetrokken om de stad te bezichtigen en al het moois en de sfeer van de stad op te nemen. Waarschijnlijk kom ik nooit meer op deze plaatsen.
Gedurende de afgelopen weken heb ik al van vele leuke en interessante mensen afscheid genomen, zo de Wim, mijn maatje in Frankrijk, zo ook van Jan, de Toffe peer uit België, en nu ook weer van Rob uit Cuyk, Angela en Rosa uit Italië en Alfonso uit Duitsland.
Deze mensen ga inziet vergeten, want ik heb al toegezegd dat ik in november een reünie organiseer.
Dat moet ook wel want bijna iedereen heeft thuis al wat spullen van mij liggen.
Heel veel respect heb ik voor Alfonso, een man van 72 jaar, met suikerziekte, loopt zijn reis van zijn leven vanuit Duitsland, dit kon hij doen door een kleine erfenis, deze is dadelijk goed besteed.
Rob trekt al langer met hem op en ontfermt zich min of meer over hem, zonder hem te betuttelen of te veel advies te geven. Prachtig.
Zo geniet Alfonso van ons en wij van hem, met zijn " flauwe Duitse grapjes" maar vooral ook van zijn mondharmonica en de blues. Hij loopt zijn eigen camino, maar weet zich toch vertrouwde mensen om zich heen te scharen.
Al dit soort ervaringen maken zo,n reis voor mij veel mooier dan een vakantie naar een prachtig land.
Aan de ene kant wordt ik er armer van, maar veel meer rijker, dit is niet in geld uit te drukken.
Is geluk te koop? Ik probeer het iedere maand door weer een lot te kopen van een of andere loterij.
En dan, je wint misschien een grote prijs, dan gaan je zorgen maken over andere dingen, wensen worden geen wensen meer, je koopt ze gewoon. Stoppen met werken, nee, Cello mijn huidige werkgever is een goede werkgever en er werken leuke mensen
-
19 Juli 2015 - 06:31
Paula:
Ha Broertje,
Als ik je reisverslagen lees dan wordt het leven mooier gekleurd, door wat jij benoemd, wat je erbij ervaart en al die mooie gedachten die je schrijft en met ons deelt.
Zo puur !!
Ik kan en wil alleen nog tegen je zeggen dat ik je een Kanjer vindt!
Ik lees alleen de woorden van de ellenlange wegen langs de snelweg, waar je kilometers hebt gelopen.
De woorden van hoe mooi de steden en dorpen zijn en dat je zo'n bijzondere mensen ontmoet.
Gelukkig hoef ik die kilometers niet te lopen..nog niet 1 km. (smile)
Maar ik beleef wel de ervaring ervan, door jouw reisverslagen.
Geweldig mooi hoe jij alles met ons deelt.
Het zal nog geweldiger zijn als je eindelijk je einddoel hebt bereikt en dan heerlijk bij je Familie en vrienden kunt zijn.
Ik blijf je volgen en wederom wil ik je mooiere route's toe wensen, met mooie mensen die je tegen komt, goede slaapplaatsen en goed eten en drinken.. en wat minder hitte overdag..
Maar dan moet je toch maar weer naar Nederland komen want hier is het nooit ZO lang warm en wisselvalliger als het weer hier is, heb je daar niet.
Dus dat kan toch niet anders zijn dat je daar weer naar verlangt hé (smile)
Dikke kus van je Zus xxx -
19 Juli 2015 - 10:35
Gonny:
Hey Jeroen,
Want kun jij alles mooie beschrijven, krijg er bijna zin om ook al dat moois te gaan bezichtigen.
Maar zoals jij dat ga ik niet doen.
Petje af.
Geniet er nog van want hier is het allemaal weer gewoon en vaak het zelfde.
Heel veel wandel plezier nog.
liefs Gonny -
19 Juli 2015 - 15:01
Will De Laat:
Nou Jeroen, een knappe prestatie, laat mij de marathon maar lopen.
Leuk om je verslagen te lezen, en bijzonder leuk om zo'n verschillende mensen tegen te komen, allen met hun eigen doel.
Heel veel succes de laatste kilometers
Will
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
